Digitale archivering is bij veel organisaties nog een onderbelicht onderwerp, terwijl het voor bedrijfsvoering en verantwoording nodig is dat overheidsinformatie voor ten minste een bepaalde tijd beschikbaar blijft, aldus de Erfgoedinspectie. De Erfgoedinspectie gaat bij vierentwintig verschillende organisaties (verspreid over overheidssectoren) onder meer kijken hoe zij omgaan met het begrip digitaal archief, welke afspraken er zijn over digitaal informatiebeheer, hoe toegankelijk de digitale informatie is en hoe duurzaam die toegang is.

De Erfgoedinspectie wil dan eind 2011 een overkoepelend rapport uitbrengen waarin een vergelijking wordt gemaakt tussen de bevindingen uit het in 2005 verschenen rapport Een dementerende overheid? en de huidige stand van zaken. Op basis van de uitkomsten kijkt de Erfgoedinspectie dan of in  2012 nog nader onderzoek gedaan dient te worden naar de digitale informatiehuishouding bij de rijksoverheid, zo meldt zij op haar website.

In het rapport Een dementerende overheid? werd geconstateerd dat de voortschrijdende digitalisering nog nauwelijks had geleid tot een andere aanpak van de archiveringspraktijk, waardoor veel meer informatie dan voorheen (bijvoorbeeld uit e-mail) uit het zicht en versnipperd is geraakt. Documenten raken sneller zoek, of zijn niet meer te interpreteren of zelfs te lezen. 
In haar net verschenen jaarverslag ziet de Erfgoedinspectie daarin wel enige vooruitgang. De nieuwe Archiefregeling die in 2010 van kracht werd, verplicht bijvoorbeeld tot het inrichten van een kwaliteitssysteem voor het archiefbeheer en het gebruik van een metagegevensschema. Ook is er één archieforganisatie voor de ministeries gekomen, adlus Binnenlands Bestuur.

Toch signaleerde de Erfgoedinspectie in dit jaarverslag (PDF) echter ook 'dat de projecten en initiatieven over de hele linie gericht zijn op een beperkte doelgroep of een afgebakend belang. Daardoor dreigen bijvoorbeeld de bedrijfssystemen waarin zich archiefbescheiden bevinden, de informatiehuishouding van zelfstandig bestuursorganen en PBO-organen en de op termijn vernietigbare archiefbescheiden onderbelicht te blijven. Toch betreffen het hier belangrijke informatieverzamelingen en archieven, waardoor op termijn het risico bestaat dat de recht- en bewijszoekende burger niet de juiste en volledige informatie kan worden verstrekt of dat de organisatie zich niet voldoende kan verantwoorden.'