Persoonlijk bewaar ik alleen maar positieve herinneringen aan Dick Reumer. Vooral aan de periode eind jaren zestig van de vorige eeuw toen hij directeur was van de Provinciale Bibliotheek Centrale in Haarlem en ik als stagiair vanuit de Frederik Muller Academie hem leerde kennen. Met Marijke Engels vormde hij een gouden duo. Niet bibliothecaris-zijnde gaf hij met zijn bedrijfservaring nieuwe impulsen en ging met hem een nieuwe wind waaien in de openbare bibliotheek. Hij was enthousiast, energiek, en gezegend met een Bourgondische inborst. Ik denk aan de introductie van koffieautomaten, aan het maatschappelijk documentatiecentrum Spaarnberg en aan het aantrekken van Marcel Dorel (in 2010 overleden) voor de vormgeving van eigentijds drukwerk. Hij gaf mensen vertrouwen en ik blijf hem dankbaar dat hij de gelegenheid gaf in avond en weekend het gebouw open te stellen om buiten de kantooruren van de stencllmachine gebruik te kunnen maken. Later toen Reumer directeur werd van het Nederlands Bibliotheek en Lektuur Centrum dacht hij aan de toekomst maar ook aan het verleden. Er kwam een populaire lezerskrant en in de Taco Scheltema-huisvesting is een bibliotheekmuseum ingericht. Wanneer ik nu regelmatig vanuit Heemstede naar de bibliotheek van he Noord-Hollands Archief rijd, kom ik langs het Huis van Looy en denk ik automatisch even aan Dick Reumer. Persoonlijk bewaar ik een prachtige kalligrafische oorkonde die hij liet vervaardigen bij mijn huwelijk in 1973. Degenen die hem hebben meegemaakt zullen deze man niet snel vergeten; mede dankzij ook de thriller van Margreet Wijnstroom: 'Steekspel in de bibliotheekarena; een Dick Reumer mysterie'.