Kristien Dieltiens heeft de Woutertje Pieterse Prijs 2013 gekregen voor Kelderkind. Aan de Woutertje Pieterse Prijs zijn een oorkonde en een bedrag van 15.000 euro verbonden. De prijs voor kinder- en jeugdboeken werd voor de zesentwintigste keer uitgereikt.

Dieltiens (Antwerpen, 1954) is sinds enkele jaren fulltime auteur en illustrator. Haar eerste boek, De gouden bal, ontstond als vertelling toen er een kind uit haar school stierf (1997). Haar eerste jeugdroman, Olrac, verscheen in 2000. Het boek won de eerste prijs van de Kinder- en Jeugdjury en werd vertaald in het Duits. Kelderkind is Kristiens vijftigste boek. Het won eerder de West-Vlaamse Provinciale Prijs Letterkunde (2012), en is bovendien genomineerd voor de Boekenleeuw.

Uit het juryrapport: ‘In een boek met een geschiedkundig thema is het de kunst om meer te doen dan vertellen wat er is gebeurd.
Stel nou dat de personages tot leven komen, dat je met ze meevoelt, dat je in spanning zit over de afloop en je afvraagt wat feit en fictie is. Stel dat het historische wordt vervormd en verfraaid, dat er een eigenzinnige invulling aan wordt gegeven. En stel dat het verhaal ook nog eens zeggingskracht heeft, en ons misschien wel iets leert over de huidige tijd.
Stel dat een dergelijk boek ook nog eens geweldig mooi is geschreven in verschillende stijlen die bij de personages passen. Stel dat het boek spannend is, dat de scènes goed zijn opgebouwd en de schrijver respect afdwingt. Dat boek bestaat en het wint de Woutertje Pieterse Prijs 2013.
Kelderkind is een boek dat genres overstijgt: het is een historische roman maar ook een psychologische thriller en een indringend coming of age verhaal met hier en daar magische elementen. Het boek is ambitieus en misschien zelfs een beetje pretentieus. Maar het maakt de pretenties waar.

De hoofdpersonen zijn de fictieve Manfred en de historische persoon Kaspar Hauser. Twee outcasts, jongens die buiten de maatschappij vallen en van wie de levensverhalen razend knap met elkaar zijn vervlochten. Toch is het geen boek over slachtoffers want ook hier is niets zwart/wit. Goed en kwaad lopen dwars door elkaar heen en de rollen worden regelmatig omgekeerd.
Manfred is een mismaakte jongen met een hazenlip en daardoor uitgestoten. Zijn lelijkheid is een loodzware rugzak die hem bij zijn hunkering naar geluk en liefde hindert. De jongen is zo afstotelijk dat mensen voor hem aan de kant gaan. Hij is afhankelijk van de onvoorwaardelijke liefde van zijn moeder.
De auteur verweeft zijn verhaal met dat van een andere uitgestotene: Kaspar Hauser, het kind dat tot zijn zestiende in een kelder leefde en toen de wereld is ingeschopt. Ook een verworpeling, niet door zijn uiterlijk maar door zijn anders zijn.
De auteur zet een labyrint uit: een doolhof waarin de lezer kan ronddwalen en de weg kwijt kan raken om uiteindelijk weer het juiste pad te vinden. De puzzelstukjes van het grote raadsel worden langzaam in elkaar geschoven tot een kloppend geheel. De verschillende verhaallijnen komen uiteindelijk allemaal samen maar dan heb je wel een leeservaring achter de rug om u tegen te zeggen.
De auteur heeft een monument opgericht voor Kaspar Hauser en daarmee voor alle verstotenen en onzichtbaren.’

De jury beoordeelde de jeugdboeken die tussen 1 januari en 31 december 2012 werden uitgegeven. De uitgevers stuurden in totaal ruim 125 titels in. Om het onderwijs aan te moedigen Kelderkind op school te bespreken is er met financiële steun van Stichting lezen lesmateriaal gemaakt bij het winnende boek. Het is voor iedereen gratis toegankelijk op de website van de prijs.